Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

Και τα μυαλά στα κάρβουνα

Ύστερα από δέκα μέρες φωτιάς ο αέρας δεν φτάνει για την ανάσα μου.
Άνοιξαν και οι κάλπες του μυαλού μου και ψήφισα οργή.
Φύσηξε κι ένα νησιώτικο αεράκι –από κείνα που φυσούν και αφήνεσαι-
κι έκλεισα αμέσως την τηλεόραση.
Αέρας=Φωτιά;
Άλλαξαν οι έννοιες στο μυαλό μου.
Μας στοίχειωσαν τα στοιχεία της φύσης.
Σιωπή...
Έπεσε φωτιά και μας έκαψε!
Μα ο θρήνος μου δε θα μακρύνει άλλο.*
Την ώρα που όλοι κυλάμε στον ύπνο...*
Όχι, ο θρήνος μου δε θα μακρύνει άλλο!*

* Μετάφραση των στίχων ¨But I won’t be weeping long¨, ¨While we rock ourselves to sleep¨, ¨No, I won’t be weeping long¨ από το ¨The weeping song¨ του Nick Cave.

3 σχόλια:

sunday είπε...

Αυτολικνιζόμαστε... σε ιδέες οργής και εκδίκησης. Λέω να κατέβω από την κούνια γιατί δε με χωράει.

poupoulenghe είπε...

Που και που καλό θα ήταν όλοι να αφήνουμε τις ¨κούνιες¨ μας για λίγο...
p.

Unknown είπε...

Aς μακρύνει τουλάχιστον η νύχτα να χωρέσει τις ευχές και τα όνειρα μας.