Έχω καιρό να γράψω...Το’ χω ρίξει στο περπάτημα και τη σκέψη...Περπατώ και συναντώ.
Το δεμένο ποδήλατο έξω από το Συμβούλιο Επικρατείας. Τα ωραία θα έρθουν όταν θα βλέπουμε περισσότερα ποδήλατα δεμένα έξω από τα μαγαζιά, τις πολυκατοικίες, τα γραφεία.Και το απόλυτα ιδανικό όταν θα πάψει να υπάρχει η ανάγκη να τα δένουμε, σκέφτομαι...
Περπατώ πιο κάτω και συναντώ. Την μπάντα με τα βιολιά έξω από τον ΄΄Ορφέα΄΄ στη Στοά του Βιβλίου να παίζει κάποιο αργεντίνικο tango. Μilonga στην μέση της στοάς..
Περπατώ...
Και εισπνέω την ΄Ανοιξη.
Καρδιές σε όλη την Αθήνα.
Σκουπίδια παντού.
Διακοπές ρεύματος.
Κι όμως οι αμυγδαλιές άναψαν τα μικρά τους ροζ λαμπάκια .
Η εποχή της τουλίπας...
Κι εμείς έχουμε πήξει στο σκουπίδι.
Τι κρίμα...
Κι οι κερασιές έχουν ανθίσει.
Αλλά ξεμείναμε από συναίσθημα.
Κι από φαντασία...
Αχ!
Τί να σου κάνουν τα λουλούδια.
Τί να σου κάνει κι η Άνοιξη...
Όλα από μέσα σου ξεκινάνε.
΄΄Από σένα η Άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή΄΄,
που λέει κι ο Ελύτης στο μικρό του το Ναυτίλο.
