Εκεί που δεν το περιμένεις

Για τον Κώστα Γεωργίου

Είναι ωραίο να συνεχίζεται το όνειρο ενός ανθρώπου που έφυγε νωρίς. Με αφορμή το πρόσφατο party του moodyradio στο Beer Academy θυμήθηκα τον Κώστα Γεωργίου. Έναν άνθρωπο που όπως ανέφερα έφυγε νωρίς και αθόρυβα.Όταν όλοι μας βρισκόμασταν σε κάποιο νησί. Γυρίσαμε και δεν τον ξανασυναντήσαμε. Έφυγε νωρίς. Εκεί που δεν το περίμενε...

Μπορεί να ξυπνήσεις μια μέρα και να΄ναι η μέρα που θα πεθάνεις. Να φτιάξεις καφέ, ν΄ανοίξεις εφημερίδα και η αντίστροφη μέτρηση να μετρά για πάρτη σου. Κι εσύ να μην το περιμένεις...
Ξεκινάς για ένα ταξίδι μη αναστρέψιμο. Χωρίς χρόνο να το σκεφτείς. Χωρίς ταυτότητα, διαβατήριο, εισιτήρια και αποσκευές. Χωρίς βάρος. Ακόμα και το σώμα σου πίσω το αφήνεις. Χωρίς τρόπο ν΄αρνηθείς.

-Κοίτα τον. Δεν έχει ιδέα πού θα βρίσκεται σε λίγες ώρες.
-Ναι, κοίτα πόσο ανυποψίαστος είναι.Κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του, χωρίς να ξέρει τί τον περιμένει.
-Από τί θα πεθάνει;
-Από καρδιά. Ξαφνικά. Μπαμ και κάτω!
-Νέος δεν είναι ακόμα μωρέ; Είναι κι ένας παππούς στη γωνία. Εκεί λίγο πιο κάτω...Τον βλέπεις;
-Άσ΄τον αυτόν, δεν ήρθε η ώρα του.

Μέσα Αυγούστου

Με ξυπνά το τηλέφωνο. Η Ν. από Πάτμο.
Με φωνή που τρέμει. Πέθανε ο Κώστας.
Τί; Πώς; Πού; Πότε; Γιατί;
Υπάρχουν άλλα ερωτηματικά επιρρήματα κι αντωνυμίες;
Φέρτε μου κι άλλα ν΄αναρωτηθώ.
Και λέξεις άλλες φέρτε μου, γιατί τις έχασα.
Και δάκρυα, αν έχετε, γιατί μου φαίνεται τόσο ψεύτικο,
που τίποτε δεν κυλά.
Και ένα απόγευμα, αν έχετε, για αν τον γνωρίσω καλύτερα.
Λίγο τον γνώρισα.
Μέσα από τα λόγια φίλων κυρίως
που έκανε το ονειράκι τους πραγματικότητα.
Και το δικό του ονειράκι πραγματικότητα το έκανε.
Ήταν οι μέρες που άφηνε πίσω τις συμβάσεις κι έπιανε δουλειά για το όνειρο.
Δικός του σταθμός. Χωρίς playlists.
Δικό του περιοδικό. Νέοι συνεργάτες.
Όλα με μια ευχάριστη δίαθεση. Μέσα σε ένα καλό mood.
Χαμογελαστό τον θυμάμαι τελευταία φορά που τον είδα στο party του moοdy.
Τέτοιες μέρες πριν ένα χρόνο περίπου.
Γεμάτο ικανοποίηση.
Εκεί στην πόρτα του Χρώμα Χρώμα στην Καραγιώργη Σερβίας.
Να χαιρετά τον κόσμο και να γελάν ακόμα και τα μουστάκια του.
Τυχεροί ή του Παραδείσου (ή του Κάτω κόσμου), γιατί θα μάθουν κάτι από ωραίες μουσικές.
Σαν να βλέπω ήδη τους αγγέλους και όλες τις ανθρώπινες ψυχές να λικνίζονται υπό τους ήχους της Nina Simone και να σιγοτραγουδούν John Coltrane .
Coltrane ακουγόταν στην τελευταία του βόλτα.
Είχαν φροντίσει οι φίλοι του γι΄αυτό. Γιaτί για τον Κώστα Τριγάζη, άλλοτε παραγωγό του Star Fm, Ηχώ Fm, Jazz Fm, Capital και Εν Λευκώ όλα ήταν μουσική! Μια μουσική ζωή κι ένα μουσικό αντίο! Έτσι απλά. Ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι στο Νεκροταφείο Κηφισιάς.

Αγαπητέ Κώστα, αν κι έλάχιστα σε γνώρισα, ελπίζω εκεί που βρίσκεσαι να υπάρχει ραδιόφωνο και να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που τόσο καλά ήξερες με τις μουσικές σου!Να μαθαίνεις τον κόσμο!

Με εκτίμηση,
poupoulenghe.