Καρτ Ποστάλ από Ασκληπιού

Καλοκαίρι στο κέντρο της Αθήνας. Φέτος ξέμεινα εδώ. Οι μπανανιές στο μπαλκόνι μου, όμως, άπλωσαν μεγάλα τα φύλλα τους και με έβαλαν τροπικά από κάτω τους. Ώρες πολλές ξαπλωμένη στην αιώρα με βιβλία που αρχίζουν και τελειώνουν σε μια μέρα. Στο ραδιόφωνο ωραίες μουσικές από ηχολήπτες αφημένους στη θέση γνωστών παραγωγών ή εμπνευσμένα playlists των τελευταίων από την καλοκαιρινή αύρα. Δρόμοι άδειοι. Αθήνα όπως άγονη γραμμή.
Το σώμα μου μυρίζει καλοκαίρι και χωρίς το αγαπημένο μου αντηλιακό καρύδα. Πηγαίνω για μπάνιο σε ένα μικρό κόλπο μυστικό, λίγο πιο έξω από την Αθήνα. Το βράδυ γυρνάω αργά και ξαπλώνω με την αλμύρα. Ακούω ένα από τα πολλά cd που αγόρασα το χειμώνα και δεν πρόλαβα ν΄ακούσω στον αγώνα μου να ζήσω. Χαζεύω το Λυκαβηττό που ανάβει τα φώτα του. Σαν τη μικρή Χώρα κάποιου νησιού.
Οι συναυλίες δόθηκαν. Το Σεπτέμβρη πάλι. Οι free press εφημερίδες πήγαν διακοπές. Τις υπόλοιπες τις διέκοψα λόγω Καλοκαιριού. Ξεφυλλίζω φύλλα του χειμώνα που έχουν ξεμείνει σε σακούλες από καιρό προορισμένες για ανακύκλωση. Το τηλέφωνο χτυπάει ελάχιστα. Ένα τζιτζίκι έχει κολλήσει στην τέντα μου και δε λέει να φύγει.
Ξυπόλυτη.Φτιάχνω ντάκους με νόστιμο σαμιώτικο λάδι που μου έστειλε η αδερφή μου. Περιμένω να μου στείλει και μαστίχα από τη Χίο για δροσιστικά “υποβρύχια” στο πράσινο μπαλκόνι μου. Κατά τα μεσάνυχτα ξεκινάει και το αυτόματο πότισμα και φέρνει ένα ποταμάκι στ΄αυτιά μου. Φίλοι πάνε και έρχονται με ιστορίες από τα νησιά που δεν μπόρεσα να πάω.
Στην απέναντι πολυκατοικία κάποιος παίζει πιάνο όταν νυχτώνει. Χαμηλώνω τα δικά μου για να τoν ακούω. Όσοι έχουμε μείνει σε αυτή την άγονη γραμμή ξαπλώνουμε με τα εσώρουχά μας στα μπαλκόνια μας και κάνουμε ησυχία Γιατί μόνο τώρα μπορούμε και ακούμε τη φωνή της πόλης μας.
Τα λουλούδια μου χαίρονται, γιατί φέτος δεν θα τα αφήσω καθόλου μόνα τους. Πίνω αληθινή λεμονάδα και τ΄απογεύματα μασουλάω σταφύλια και καρπούζι με φέτα Ετοιμάζω κάρτες για όλους. Χαζεύω τον ιβίσκο μου μου που ανθίζει, όπως εκείνος που είχα δει σην Αμοργό∙ λίγο μετα από τις μαριονέτες∙ στο μικρό δημοτικό στα Κατάπολα.Όταν μου λείπει η θάλασσα φέρνω κοντά στ΄αυτί μου εκείνο το τεράστιο κοχύλι από την Αστυπάλαια.
Βρίσκω χρόνο να ταξινομήσω τα δισκάκια μου...τα συρτάρια μου... τις σκέψεις μου...Τα περισσότερα αγαπημένα μου μικρά μαγαζακια πήγαν διακοπές κι έτσι κόπασε και η καταναλωτική μου μανία. Ένα ζευγάρι σανδάλια από το Μοναστηράκι θέλω ν΄αγοράσω μόνο. Τα κορδόνια των παλιών μου κόπηκαν. Ευκαιρία ίσως να ανέβω και λίγο πιο ψηλά, για μια βόλτα στα αναφιώτικα της Πλάκας.
Λίγες μέρες πριν το μεγάλο φεγγάρι του Αυγούστου.Βρήκα χρόνο επιτέλους να μπω κι εγώ στην blogόσφαιρα. Καλώς σας βρήκα! Άρχισαν ν΄ανθίζουν και τα νυχτολούλουδα. Έφυγαν και οι κατσαρίδες. Εκείνες οι κόκκινες οι τεράστιες που μας ταλαιπώρησαν στην αρχή του Καλοκαιριού. Ήρθαν τα σαμιαμίδια που μ΄αρέσουν πολύ. Αυτό το Καλοκαίρι δεν θα πάω πουθενά. Θα ταξιδέψω μέσα μου. Εκεί που είναι και η Ανατολή μου!